Tadeusz Kantor

LATO 1960 NIDZICA TADEUSZ KANTOR ORAZ JEGO MALARSTWO. TR 438 CD 11 FOT. TADEUSZ ROLKE / AGENCJA GAZETA
LATO 1960 NIDZICA TADEUSZ KANTOR ORAZ JEGO MALARSTWO. / FOT. TADEUSZ ROLKE / AGENCJA GAZETA

Reżyser, twórca happeningów, malarz, scenograf, pisarz, teoretyk sztuki, aktor we własnych przedstawieniach, wykładowca krakowskiej ASP. Urodzony w 1915 roku w Wielopolu Skrzyńskim w Tarnowskiem, zmarł w 1990 roku w Krakowie.

Na świecie był bardziej znany jako wybitna, oryginalna osobowość teatru XX wieku, jako twórca własnej grupy teatralnej i spektakli naznaczonych piętnem poetyki kształtowanej pod wpływem doświadczania konsekwencji skomplikowanego prywatno-publicznego, galicyjskiego rodowodu. W kraju odegrał wiele różnorodnych ról, głównie w środowisku krakowskim, z którym był emocjonalnie i artystycznie związany, nieomal zrośnięty.

Właśnie w Krakowie należał do najważniejszych postaci życia artystycznego. Odegrał tam wybitną, scalającą rolę. Tuż po II wojnie światowej współtworzył Grupę Młodych Plastyków (1945), a następnie, w okresie „odwilży”, przyczynił się do reaktywowania przedwojennej Grupy Krakowskiej (1957). Z jego inicjatywy powstała również Galeria Krzysztofory, jedna z pierwszych powojennych galerii prezentujących sztukę aktualną. Był też żywo zaangażowany w organizację I Wystawy Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948). Dominującą, opiniotwórczą funkcję pełnił aż do momentu śmierci, która nastąpiła tuż przed premierą ostatniego spektaklu, zatytułowanego, jak się miało okazać, tyleż przewrotnie, co symbolicznie – „Dziś są moje urodziny”.