Nikola Benčová (Czechy)
biogram: poetka i performerka, której twórczość polega na zmianach tożsamości w świecie ludzkim i nieludzkim. Łącząc wyobraźnię z dziedziny studiów środowiskowych, głębokiej ekologii, polityki, science fiction, psychologii i poezji, skupia się głównie na połączeniu z innymi ciałami, a jej eksperymenty z materią w rzeźbie, vipassanie i innych ucieleśnionych praktykach skłoniły ją do badania zagadnień tkwiących w słowach. Po swojej pierwszje wystawie „overgrown with moss and becoming a forest themselves” („zarośnięci mchem, sami stają się lasem”) przygotowanej do szkolnej galerii MAP przy współpracy z Marcelą Schneiberkową, ukończyła studia magisterskie na konserwatorium KASK, szkołę artystyczną w Gent. Obecnie, skupia się na staniu się niezależnym badaczem burzy i wiatru i jednocześnie pracuje w piekarni w Pradze.
performance: a forest that became all eyes : Abuela. Boka. Xibalba. (las który zamienił się we wzrok : Abuela. Boka. Xibalba.)
Czy książka, którą czytam staje się częścią mojego ciała? Czy to ktoś obcy we mnie wstępuje? Czy edukacja powinna opierać się na książkach i słowie pisanym? Jakie jest prawdziwe powiązanie między książkami i babciami? W jaki sposób możemy pracować z fizycznością, która znajduje się poza tekstem? Czy tekst ma te same właściwości jeśli ciało pisarza wciąż oddycha? Czy może jakaś ukryta materialność zmienia się, gdy autor umiera?
~
Oparte na tekścieUrsuli K. Le Guin, autora-człowieka, której ciało już zniknęło, improwizowany kolektywny performance “a forest that became all eyes or Abuela. Boka. Xibalba.” staje się miejscem dla słów w ciemności, gdzie wspomnienia o babciach przekształcają się w coś innego niż człowiek. Pieśni i szepty, długie momenty ciszy, które są niezbędne dla materialności takich spotkań, z ciała performerki do innych obecnych ciał, nawet tych niewidocznych. Każdy uczestnik jest proszony o przyniesienie swojego koca, najlepiej takiego, który jest prezentem od babci.
www.niobevakasha.wordpress.com
