Zbigniew Makarewicz

15402652

ZBIGNIEW MAKAREWICZ, urodził się dnia 27 września 1940 r. w Wilnie.  Pracuje w kilku dziedzinach: artystycznej, naukowej, krytyki artystycznej, dydaktyki, popularyzacji sztuk plastycznych.

Studia wyższe odbył w latach 1958 – 1965 na Wydziale Ceramiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w pracowniach prof. Prof. Xawerego Dunikowskiego i Apolinarego Czepelewskiego i uzyskał stopień magistra sztuki. (dyplom z wynikiem bardzo dobrym z wyróżnieniem). Od 1990 r. jest pracownikiem dydaktycznym ASP. Kwalifikacje I stopnia nadała mu w 1995 roku Rada Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na podstawie rozprawy pod tytułem „Konstrukcje, rekonstrukcje, dekonstrukcje”, a kwalifikacje II stopnia w roku 1999 Rada Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na podstawie rozprawy habilitacyjnej „Specjalne Projekty Przestrzenne”.
W 2000 r. został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP we Wrocławiu, a 11 lutego 2009 Prezydent RP prof. Lech Kaczyński mianował go profesorem zwyczajnym.

   Zaangażowanie społeczne, m.in. w Związku Polskich Artystów Plastyków, NSZZ „Solidarność”, w Komitecie Porozumiewawczym Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych, naraziło go na represje władz PRL i powodowało poważne ograniczenie możliwości rozpowszechnienia i utrwalenia jego dorobku artystycznego (szczególnie w latach 1981 – 1989), co, do pewnego stopnia, rekompensowała współpraca artysty z galeriami alternatywnymi w Polsce, z The Richard Demarco Gallery w Wielkiej Brytanii, a także  z Museum Modern Art. Gerarda Kwiatkowskiego (Jurgen Blum) w Niemczech.

      Dorobek artystyczny Z. Makarewicza prezentowany był na 29 wystawach indywidualnych, na 68 wystawach zbiorowych i 4 grupowych. Główne kierunki jego działalności artystycznej sytuują się w dwóch grupach twórczości plastycznej: w formach przestrzennych (rzeźby, instalacje, projekty) i w rysunku. Ważna jest także jego twórcza aktywność w praktykach parateatralnych (happening, performance),  oraz w zakresie sztuki pojęciowej (sztuka kolekcji,  poezja konkretna).   Formy przestrzenne  to  instalacjejak np. „Ciągłe spadanie” – multimedialna realizacja zespołowa – 1968, „Rozbiór dramatyczny przedmiotu” – 1968, „Cybernetyczny Układ Sterujący” – cykl z lat 1969 – 2007,  asamblaże („Łaźnia” 1969 – 2003, „Pralnia” 1969 – 1998), oraz multimedialne działania procesualne w interakcji z publicznością  („Dzień po dniu” 1976 i 1996), „Hand painting” 1978 i 1979, „X – Totalna wizualizacja” video – instalacja – 1978), Szczególne miejsce zajmują niektóre prace częściej przywoływane w publikacjach jak np projekt „Muzeum Archeologiczne – Festung Breslau” (1970) z wystawy Sympozjum Plastycznego Wrocław’70, lub „Przedstawienia Wykładu Formuły X” z lat 1968 – 2003, „Niebieskie jest niebo” (1968), „Pomnik Stu Milionów Ofiar Komunizmu” (1999 – 2005), „Motywy szkockie” (serie rysunkowe z lat 1983 – 89). Od 2007 roku organizuje „Mały Festiwal Makarewicza” (w sezonie 2010 – 2011 jako Edycję Światową), Jest to seria wystaw, pokazów i spotkań, publikujących własne dzieła i opracowania Makarewicza, a także dzieła wielu innych autorów z kraju i z zagranicy.