Edward Krasiński (ur. 3 marca 1925 w Łucku, zm. 6 kwietnia 2004 w Warszawie) – polski artysta malarz, związany z kierunkami awangardowymi. Od roku 1970 jego znakiem rozpoznawczym była niebieska taśma samoprzylepna, którą artysta umieszczał na swoich pracach na wysokości 1,3 m.[1]
Życiorys[edytuj]
W czasie II wojny światowej uczęszczał do Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau. Po wojnie studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1945–1950) w pracowni prof. Władysława Jarockiego i Eugeniusza Eibischa.
W latach 50. przeprowadził się do Warszawy, w 1962 roku ożenił się z Anką Ptaszkowską. Działalność wystawienniczą rozpoczął w 1962 roku. Początkowo współpracował z artystami z kręgu Galerii Krzywego Koła, a po jej zamknięciu w 1966 roku razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim współtworzył warszawską Galerię Foksal, w której wielokrotnie (z przerwą w latach 1970–1984) prezentował swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004 roku)[potrzebny przypis].
Od 1970 roku mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. „Solidarności”) w Warszawie. Prace Krasińskiego brały udział w wystawach w galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku w 2003 roku)
