Luisa Menano urodziła się w Mozambiku. W 1974 roku musiała opuścić wraz rodziną ojczyznę i osiedlić się w Portugalii. Do przesiedlenia doszło w wyniku wojny kolonialnej, która przerodziła się w Portugalską Rewolucję 25 kwietnia 1974 roku (tzw. Rewolucja Goździków). Ten okres ogromnej niepewności stał się kluczowym elementem dla psychologicznego, emocjonalnego i intelektualnego rozwoju Menano.
Wspominając tamte czasy, Luisa Menano przywołuje poczucie złości smutku, straty, nostalgii i melancholii. Ukryte, ale silne doświadczenie przesiedlenia ujawniło się i zostało przez nią rozpoznane, kiedy Luisa zaczęła studiować w Anglii. W 1996 roku uzyskała tam tytuł magistry sztuk pięknych, a w 2006 roku obroniła doktorat.
Konceptualizując wizję funkcjonowania w świecie, Luisa Menano skupia się w swojej twórczości na zagadnieniach pamięci, straty, przesiedlenia i diaspory. Kreuje nową narrację, używając jednocześnie fotografii, sztuki wideo oraz tworząc instalacje dźwiękowe.
Luisa wykłada oraz wystawia prace na całym świecie.
