Ewa Zarzycka studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) we Wrocławi w latach 1973–1978. W latach 80. brała udział m.in. w festiwalach Nieme Kino na łódzkim Strychu oraz w Biennale Nowej Sztuki w Zielonej Górze. W 1989 roku uczestniczyła w wystawie Lochy Manhattanu w Łodzi, a w 1996 w wystawie Kobieta o
kobiecie w Galerii Bielskiej BWA. Miała wystawy indywidualne m.in. w Galerii Labirynt w Lublinie, w Bałtyckiej Galerii Sztuki w Ustce, w Galerii BWA w Zielonej Górze, w galerii lokal_30 w Warszawie.
Występowała w spotkaniach performance, takich jak Europejski Festiwal Sztuki Performance w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Akcji w Piotrkowie Trybunalskim,
Festiwal Sztuki Efemerycznej „Konteksty” w Sokołowsku, Performance Platform w Lublinie. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Galerii Wymiany Józefa Robakowskiego, Muzeum
Sztuki w Łodzi, Fundacji Moje Archiwum Andrzeja Ciesielskiego i Zachęty Lubelskiej. We wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych prowadzi Warsztat Performance. Jest członkinią Związku Polskich Artystów
Plastyków, Lubelskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Stowarzyszenia Festiwal Brunona Schulza oraz stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
