Kompozytor, dramaturg, grafik, teoretyk, krytyk muzyczny i wykładowca. Urodzony we Lwowie 6 czerwca 1929 roku. Naukę muzyki rozpoczął w Opolu (skrzypce), następnie studiował kompozycję w PWSM w Krakowie. W 1953 r. ukończył studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Spośród kompozytorów współczesnej polskiej awangardy Schaeffer jest jedynym, którego bogatej twórczości nie da się ująć w kategoriach określonej stylistyki. Twórczość Schaeffera jest wyjątkowa przez absolutną bezkompromisowość poszukiwawczej podstawy kompozytora, dla którego każde dzieło jest odrębnym „traktatem”na dany temat kompozytorski – czy to z dziedziny zagadnień strukturalnych, kolorystyczno-brzmieniowych, nowego typu ekspresji, wyrazu emocjonalnego czy techniki instrumentalnej. Schaeffer jest ponadto jednym z nielicznych przedstawicieli tzw. „trzeciego nurtu”, tj. operującej elementami muzyki poważnej i jazzowej. Uprawia również takie gatunki jak muzyka wizualna, graficzna, teatr instrumentalny, happeningi, muzyka akcji i muzyka dla aktorów. Z ważniejszych kompozycji Schaeffera należy wymienić: Muzyka na smyczki – Nokturn (1953), Topofonica na 40 instrumentów (1960), Koncert jazzowy (1969),Harmonie i kontrapunkty (1976), Missa eletronica na chór chłopięcy i taśmę (1975), TIS MW2 (1963),Kwartet dla 4 aktorów (1966), Symfonia w 9 częściach (1973)